Op 15 mei 2022 was het zover. Toen werd het pelgrimspad Wegen met Zegen met een passende ceremonie officieel geopend in de Antonius van Paduakerk in Nijmegen, tevens het startpunt van het pad. Nadat Wilma Hartogsveld, Margreet Sanders en Corné van Iersel het idee van het pad ontwikkelden moest er nog heel wat gebeuren. Zoals zo vaak is de weg van idee tot realisatie een lastig traject. Er waren vrijwilligers nodig om het pelgrimspad concreet te maken. Eén van hen was Nenny Kegels (75) uit Oosterhout.
Hoe kwam je in contact met Wegen met Zegen?
“Door mijn vrijwilligerswerk kwam ik in contact met twee initiators van Wegen met Zegen. Het waren Wilma Hartogsveld en Corné van Iersel. Wilma, predikant van De 4-plek, ken ik als medelid van de Werkgroep Pleisterplaats Ressen. Deze werkgroep organiseert allerlei activiteiten op het gebied van zingeving voor mensen die daarnaar op zoek zijn en zich niet (meer) thuis voelen in een kerk. Tot deze activiteiten behoren korte pelgrimswandelingen rondom de kerk in Ressen. Daarnaast was ik verbonden aan Zij aan Zij, een organisatie die werk zoekt voor vluchtelingen. Deze werkzaamheden waren onder andere koken voor grotere gezelschappen. Zo kwam ik in contact met Corné van Iersel, één van de initiators van Buurt aan Tafel. Dit is een organisatie die mensen samen wil brengen door bijvoorbeeld gezamenlijk te eten. De maaltijden werden door de vrouwen van Zij aan Zij bereid. Mijn rol in deze was de coördinatie tussen de vluchtelingenvrouwen en Buurt aan Tafel. Destijds had Corné allerlei plannen om van de pastorie van de Antonius van Paduakerk in Nijmegen een soort pelgrimshuis te maken. Dit deed ons dagdromen van een samenwerking tussen Pleisterplaats Ressen, Corné met zijn Pelgrimshuis en de vluchtelingenvrouwen. Helaas bleef toestemming voor een rigoureuze aanpak van de pastorie uit en bleef het bij dagdromen. Toen de initiators van Wegen met Zegen serieus aan het werk gingen en mensen nodig hadden om hun idee in praktijk te brengen, was het dus redelijk voor de hand liggend dat ik hierin mee zou gaan doen.”
Soms loop je gewoon over de weg maar vooral rond Hemmen gaat de route over kleine paadjes omzoomd met bomen
Wat deed je als vrijwilliger voor Wegen met Zegen?
“Het pelgrimspad is opgedeeld in 11 etappes. Ik kreeg één etappe aangewezen om die in kaart te brengen. Het traject dat ik moest ontwikkelen moest liggen tussen Valburg en Hemmen. Het werk begon thuis door op de computer met Google maps het gebied te bestuderen. Daarna ging ik samen met mijn man ter plaatse kijken. Zo hebben we de etappe bij elkaar gepuzzeld. Soms loop je gewoon over de weg maar vooral rond Hemmen gaat de route over kleine paadjes omzoomd met bomen. Daar hangt nog de oude sfeer. Het geeft je het idee dat je in een bos loopt, het voelt echt als een pelgrimspad als je daar wandelt. Andere taken waren: het samenstellen van het pelgrims inspiratieboek en het zoeken van overnachtingsplekken voor de pelgrims. Die mochten niet te ver van het pad afliggen. Uiteindelijk is het gelukt een lijst samen te stellen van officieel bekend staande adressen, aangevuld met mensen die hun huis gastvrij open wilden stellen voor pelgrims via Vrienden op de Fiets en via advertenties die ik in de lokale krantjes zette.”
Heb je zelf het pelgrimspad wel eens gelopen?
“Samen met mijn man heb ik alle etappes al eens gelopen. Inmiddels ben ik het pad voor de tweede keer aan het lopen. Om de maand organiseren we vanuit Pleisterplaats Ressen het lopen van een etappe in groepsverband. Er liggen 42 kerken en kapelletjes op de route. We proberen zoveel mogelijk kerken te bezoeken. Dit is voor een groep makkelijker te realiseren dan voor de langslopende eenling. Als pelgrimsgroep worden we vaak met een verhaal en koffie of thee verwelkomd, waar normaal de kerk gesloten is. De grootte van de groepjes varieert tussen de vijf en twaalf personen. We lopen de route in één richting en zorgen ervoor dat aan het eind van het pad één of meer auto’s staan om ons terug te brengen. We wonen zelf naast de protestante kerk in Oosterhout. Er is een bankje neergezet waar de pelgrims even kunnen uitrusten. Er is een boekenkastje met spirituele zingevingsboeken die mensen kunnen lezen of zelfs mee kunnen nemen. Bij ons kunnen de pelgrims vragen om de kerk te openen. Er is binnen een mogelijkheid om kaarsjes aan te steken, dat wordt erg gewaardeerd. Bij het bankje is ook nog een vingerlabyrint te vinden. Met je vinger kun je een route volgen die je na enige omzwervingen in het centrum brengt. Een mooie metafoor voor het leven zelf. Inmiddels ben ik niet meer direct betrokken bij Wegen met Zegen. Het beleid veranderde en ik voelde dat ik weer toe was aan iets anders.”
Tekst: Joop Koopman, beeld: Nenny Kegels