Dag 1: Ontmoeten (Oosterhout – Valburg, ong. 15 km)
Het dorpscafé Merkus in Oosterhout is vandaag speciaal voor ons open. Op mijn verzoek hebben ze een lokale specialiteit in huis gehaald. De appeltaart is gebakken door de lokale bakker., wat wil ik nog meer? 
Een voor een druppelen de deelnemers vanuit alle delen van het land, van Friesland tot Limburg, bepakt en bezakt binnen. Best spannend, wie ga ik treffen, hoe zal het gaan? Uit het hele land, van Friesland tot Limburg, Elk met zijn/haar eigen verwachtingen, de rode draad is pelgrimeren, ontspannen wandelen, ontzorgd onderweg zijn. Kennismaken met een ervaring die meer biedt dan wandelen alleen.
Samen met Margreet begeleid ik deze dagen de groep over de wegen met zegen.. Mijn mobiliteit is momenteel beperkt, een taakverdeling is gauw gemaakt.
Wat volgt is bijzonder, we verwonderen ons over zoveel.
- een immense moesson-bui die overwaait voordat we het ons beseffen
- de fruitbomen, ze zijn rijk gevuld met appels en peren
- de afwisseling, bos, rivier, een kasteel.
- de bloeiende randen van weilanden, klaprozen, zonnebloemen, korenbloemen…
In de stilte van de avond nemen we bij het klooster tijd om elkaar beter te leren kennen. Ontroert zijn wij door de openheid en de verhalen. Veerkracht, levenszin(soms ondanks alles) en relativeringsvermogen zijn de rode draad.
De tekst van vandaag
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Bram Vermeulen
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Dag 2: Valburg – Hemmen (20-24 km)
Met een lunchpakket en (voor de zekerheid) regenkleren in de rugzak starten we vandaag bij het punt waar we gisteren stopten. De sfeer is ontspannen, Het lopen gaat de meesten soepel af. Bij een klein café smaakt de liefhebbers verrassend goed.
De route voert ons deels langs de meanderende Linge. Verscholen in een kasteeltuin vinden we achter een muur een bloemenparadijs.
De gesprekken onderweg verdiepen zich. En tegelijkertijd krijgt de stilte meer ruimte.
Het voelt al zo vertrouwt het met jezelf en met elkaar op weg zijn. De regenkleren zijn vandaag niet nodig.
Tekst van vandaag
Ken je mij? Wie ken je dan?
Huub Oosterhuis
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ogen die door de zon heen kijken
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Ken je mij?
Dag 3: Bruggen bouwen (Hemmen – Driel (ong. 15-23 km)
Na een nacht vol regen start de dag met een stralende zon. Prachtig wandelweer, slechts een enkel (laatste?) drupje regen wordt voorspeld.
We pikken de.route weer op, het eerste stuk lopen we deze zondag voor hen die willen in stilte langs de Linge. Opvallend is dat je hierdoor meer van de omgeving hoort, de kleine golfjes in de rivier, het ruisende gras, in de verte luidende kerkklokken.
Bij de Vloedschuur in Heteren staat koffie en thee voor ons klaar, een warme ontvangst.
Vandaag is er een keuze, volg je de officiële route (via onder meer de hoog gelegen vluchtheuvelkerk in Homoet) en ga je voor de 23 km? Of kies je voor een klompenroute door de uiterwaarden van de Rijn, de afstand is dan 15 km. De keuze wordt door een ieder snel gemaakt. Vier mensen gaan voor de uiterwaarden, negen kiezen voor de langere Homoet-variant.
In de middag worden wij net als vele anderen in deze omgeving verrastdoor een snel aanwaaiende onweersbui. Voor ons de zon, achter ons dikke zwarte wolken, het licht is prachtig, bekijk de foto’s maar.
En tegelijkertijd is de dreiging heftig, hier in dit open landschap willen wij niet zijn tijdens het onweer….
Heel blij ben ik te horen dat de 23 km-groep op tijd een schuilplek heeft gevonden onder een snelwegviaduct. Samen met een groep fietsers zijn zij veilig en blijven zij droog.
Ook alle anderen zijn op tijd van de open paden. Gastvrije omwonenden en onze auto maken het een onvergetelijk avontuur.
Na de donder en bliksem verschijnt de zon weer. En hoe!
Vanmiddag blijkt Dora geboren te zijn. Haar geboorte maakt van twee van ons een pake en beppe! Lang leve Dora!
Voor Dora, voor onszelf of voor iemand in de eigen omgeving gaan we vanavond aan de slag met het versieren van een eigen steen.
De tekst van vandaag is een oud verhaal
‘Is bruggen bouwen moeilijk? vroeg het kind aan de oude bruggenbouwer, die in de beek aan het metselen was. “Alles kun je leren bouwen”, zei de bruggenbouwer. “Bruggen van hout, steen, beton, staal.
Maar andere bruggen, die ik in mijn dromen bouw, die zijn veel moeilijker!”.
“Welke andere bruggen?” vroeg het kind. De oude bruggenbouwer keek het kind nadenkend aan. Hij wist niet of het hem begrijpen zou. Toen zei hij: “Ik wil een brug bouwen van nu naar de toekomst. Ik wil een brug bouwen van de ene naar de andere mens, van het donker naar het licht, van verdriet naar vreugde. Ik wil zelfs een brug bouwen van nu naar de eeuwigheid over al het voorbijgaande heen”. Het kind luisterde aandachtig. Het begreep niet alles, maar merkte dat de oude man verdrietig was. Het pakte een steen, verf en een kwast. En toen het klaar was zei het tegen de bruggenbouwer: “Hier, deze brug is voor jou”. Het was een regenboog.’
Dag 4: Verder onderweg (Driel – Elst, ongeveer 13 km)
Het ochtendritueel bij het klooster is routine geworden. In rust opstaan, een kop koffie, misschien de Lauden, en daarna het uitgebreide ontbijt. Elk van ons weet hier inmiddels de weg en kent de mooie plekjes. We voelen ons hier thuis en welkom. Vandaag is het weer tijd om de bagage in te pakken.
Na het ontbijt leveren we de kamersleutels in. Onze twee vaste taxichauffeurs staan dan al op ons te wachten. Behalve zeer goed rijden verstaan zij ook de kunst van het bieden van een warme lach.
In Driel staat ons een verrassing te wachten. Margreet heeft samen met een deel van de groep een start- en (bijna) afscheidsmoment geregeld. Zeer ontroert ben ik door een lied dat door een deelneemster met een prachtige zangstem wordt gezongen. Zij kon niet weten dat dit een voor mij een zeer belangrijk lied is…,
De hele reis komt samen.
De route die we lopen is fijn. Fijn om de reis ontspannen uit te lopen. Bij het eindpunt laten we steentjes achter. We lopen lichter naar het laatste cafe.
Bij het afscheidsdrankje klinken de glazen en warme mooie woorden. Veelzeggend zijn de stralende ogen en een gevoel van dankbaarheid.
Samen hebben we een zeer mooie reis gelopen. Samen trotseerden we donder en regen en hadden we het (nieuwe) leven lief. Een onvergetelijke reis.
Dank aan Huub, Neeltsje, Tineke, Conny, Jacqueline, Hilde, Pieter, Wencke, Ida, Thea, Helma, Loes en Maria. Voor jullie openheid en vertrouwen.
Dank aan Margreet met wie ik reis samen begeleidde. Mooi om te zien en ervaren hoe wij elkaar aanvulden en versterken.
Dank aan de mensen van klooster Huissen, de taxichauffeurs, de vrijwilligers van de kerken die koffie en thee voor ons maakten onderweg, en aan alle andere mensen die ons de ruimte geven en gaven om op stap te zijn.
De tekst van vandaag is het vanmorgen voor ons gezongen lied:
Leef als een kind
Liesbeth List
Van de wind en van de liefde
En herken de open blik
In de ogen van een vreemde
Dans met de maan
Sla je armen om de sterren
Ga je dromen achterna
Op de maat van de seizoenen
Heb het leven lief
Als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet
Als de regen valt of de donder knalt
Zing het hoogste lied
Vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
Heb het leven lief
En wees niet bang
Huil als het moet
Totdat je stikt in al je tranen
Maar ontwapen je verdriet
Met dezelfde overgave
Als waarmee je huilt
Je kunt uit je as herrijzen
Het geluk van het moment
Zet een streep door het verleden
Heb het leven lief
Als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet
Als de regen valt en als de donder knalt
Zing het hoogste lied
Vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht
Heb het leven lief
En wees niet bang
Heb het leven lief
Met je ogen dicht of in het volle licht
Hou van wie je ziet
Pak de liefde vast
En verlies haar niet
Heb het leven lief
In de grijze nacht
En als de morgen lacht
Heb het leven lief
En wees niet bang
Wees maar niet bang