Rita van Benthem en Stuart Harris uit Elst waren één van de eersten die Wegen met Zegen uit hebben gewandeld. Wandelen doen ze iedere week. En het liefst pakken ze ieder week een andere grote wandeltocht. Zo kennen ze Walk of Wisdom en het Pieterpad, tochten die hen ook goed bevielen.
Toen ze hoorden dat er bij hen in de buurt een pelgrimsroute gelanceerd werd, waren ze dan ook nieuwsgierig. Binnen de kortste keren hadden ze het wandelboekje én het pelgrimsdagboek bemachtigd. Nog voordat de tocht officieel geopend was, hadden zij de eerste route er al op zitten.
Stuart: ,,Wandelen doen we allebei al sinds we kinderen zijn. En sinds een paar jaar doen we het ook wekelijks. Toen we hoorden dat er een nieuwe wandelroute door ons eigen dorp liep, wilden we meteen beginnen. We hebben hier al veel in de buurt gewandeld en waren vooral benieuwd of we nog nieuwe dingen zouden ontdekken.”
Verrast
En dat deden ze. Iets waar ze beiden verrast over waren, aangezien ze zoveel gewandeld hebben. Rita vertelt: ,,Je komt achter hele nieuwe wandelpaden die je zelf niet zou nemen, omdat ze er niet uitzien als gangbare wandelpaden. Daardoor kom je toch weer op nieuwe plekken.” De plek die ze het meest bijzonder vonden om te ontdekken? ,,De route tussen Driel en Homoet. Dat waren wegen die we nog niet goed kenden en waar we dus nieuwe dingen ontdekten. Daarnaast heb je daar grote stukken groen én kom je achter nieuwe verhalen uit de regio. We hebben veel over de omgeving geleerd.”
Verder vertellen ze dat ze de route vooral bijzonder vonden om de kerken en kapellen waar ze in kwamen. ,,We zijn bij allemaal naar binnen geweest als dat kon. Ook om een kaarsje op te steken voor onze eerste partners.” Ze kijken elkaar aan en vertellen dat ze elkaar door hun eerste partners hebben leren kennen. ,,Beiden hadden MS en zijn daaraan overleden.” De man van Rita, Rob, is in 2006 overleden en de vrouw van Stuart, Katja, in 2017. Daarvoor zaten ze samen in verpleeghuis Terzio in Elst. De plek waar Stuart en Rita bevriend raakten en raakvlakken vonden. Naast het wandelen, wat ze met zijn vieren deden toen het nog kon, gingen ze ook vaak naar theater.
‘Ze lopen altijd mee’
Na het overlijden van Rob en Katja, die inmiddels naast elkaar begraven liggen, trokken Stuart en Rita meer naar elkaar toe. Rita hierover: ,,Vooral toen corona uitbrak zijn we meer naar elkaar gaan uitkijken. We besloten dat we hier samen doorheen moesten komen. Om eenzaamheid tegen te gaan, besloot Stuart bij mij in te trekken. Dat voelde goed en vertrouwd.” Ze vult aan dat ze tijdens de pandemie zo’n 60 dagen achter elkaar gewandeld hebben. Om bezig te blijven en om in beweging te blijven. Toch trokken ze ook op andere vlakken naar elkaar toe.
,,Dat gebeurde toen we delen van de route van Walk of Wisdom liepen. We waren al eens aan de tocht begonnen. Het is toevallig ook een spirituele tocht waarbij je een boekje kunt kopen waarin vragen staan. Door het plotselinge overlijden van Katja in 2017 heeft dat een tijd op de plank gelegen. Toen we hem echter liepen, merkten we dat deze wandeling ons ontzettend hielp. Niet alleen met de verwerking van het verlies van onze partners, maar ook met het benoemen van de band die wij hadden en wat het was wat we voor elkaar voelden.” Rita en Stuart durven te zeggen dat wandelen de doorslag heeft gegeven in hun relatie. ,,In 2021 zijn we getrouwd, met onze kinderen als getuigen. Dat was erg bijzonder.”
Toen ze Wegen met Zegen liepen, voelde dat voor hen als een hommage aan Katja en Rob. Stuart: ,,We lopen altijd met zijn vieren. Ze lopen altijd met ons mee. Ze zijn altijd in onze gedachten.” De kaarsjes die ze konden opsteken in de kerken gaven daar een extra dimensie aan. Rita: ,,Natuurlijk ken je veel plekken al, en heb je veel kerken al gezien. De verhalen die echter worden verteld in het wandelboekje en de vragen die worden gesteld in het Pelgrimsdagboek, bieden een extra laag. Waardoor je toch anders naar de plekken kijkt en je de omgeving waar je woont ook meer gaat waarderen. Net als de plekken waar je een kaarsje kunt opsteken en ze zo toch meeneemt.”
Rita en Stuart hebben van alle kerken en alle kaarsjes foto’s gemaakt en deze in hun pelgrimsboekje geplakt. Het is een mooie herinnering geworden aan Wegen met Zegen, maar vooral ook aan de plekken waar hun overleden partners weer even dichterbij voelden.