Werenfridus als startpunt van de reis

Hans Garritsen uit Nijmegen-Oosterhout heeft van jongs af aan al twee passies. Kunst en theologie. Hij heeft de twee dan ook altijd gecombineerd waar het kon. Als kind tekende hij veel, hij studeerde theologie én deed de kunstacademie tegelijkertijd. En naast zijn werk als pastoraal werker, maakte hij tekeningen en schilderijen.

Ook nu hij met pensioen is, kan hij zijn hart weer ophalen in het maken van een beeld voor Wegen met Zegen. Het beeld komt in de kapel te staan waar de pelgrims langs kunnen voordat ze vertrekken.

Symbool

Van pelgrimages is hij overigens ook niet vies. ,,Ik ben afgelopen oktober nog mee geweest naar Santiago de Compostella. Daar leerde ik door mijn medepelgrims van het bestaan van dit project. Ik werd eigenlijk meteen enthousiast.” Daarvoor had hij al stukjes van de route richting Zuid-Frankrijk gefietst, dus hij weet wat pelgrimeren inhoudt en wat een uitzwaaiplek kan betekenen als startpunt. ,,Het is fijn om met een ritueel te beginnen. Om een beeld te hebben dat iets met de plek en de route te maken heeft. Een symbool om even bij stil te staan.”

Wel vertelt hij: ,,Ik maak pas sinds kort dit soort beelden. Beeldhouwen doe ik minder lang dan tekenen of schilderen.” 

,,Het is fijn om met een ritueel te beginnen. Om een beeld te hebben dat iets met de plek en de route te maken heeft.”

Vorm

Toch kan Hans al veel vertellen over de vorm van het beeld en hoe hij hierop kwam na zich verdiept te hebben in de verhalen die meegenomen worden in de pelgrimstocht.

,,Er is een mythe die in de Betuwe de ronde doet over de heilige Werenfridus. Een van de missionarissen die in de Betuwe het christelijke geloof kwam brengen. Die mythe speelt zich af na zijn dood en gaat als volgt: Na de dood van Werenfridus, wist men niet waar ze hem moesten begraven. Er was een lichte ruzie over. Er ontstond het idee om de kist met het lichaam van de heilige in een bootje de Waal op te duwen om dan maar te kijken waar deze zou stranden. Op die plek zouden ze hem begraven. Geheel tegen de verwachting in ging de kist stroom opwaarts en kwam uit bij Elst. Zelfs na meerdere keren proberen, kwam de kist uit bij Elst. Daar lag hij dan ook lang begraven.”

Wat dit met de vorm van het beeld te maken heeft? ,,Ik maak een beeld van Werenfridus met de boot in zijn handen.” 

Afwachten

Hoe dat er precies uit gaat zien, kan hij nog niet zeggen. ,,Een beeld heeft heel veel meer werk dan een tekening natuurlijk. Een tekening is zo gemaakt en kun je makkelijker bijwerken met kleur, schetsen, gummen. Met een beeld moet je echt voor je zien wat je wilt hebben. En daarbij moet je ook weten met wat voor een steen je werkt. Of dat zacht is, of het meevormt. En ook moet je uitkijken dat je het niet breekt.” 

Hans vertelt dat hij ermee begonnen is en dat hulp heeft bij een beeldhouwer in Nijmegen. ,,Het stuk steen wat ik heb uitgezocht is middelhard en ongeveer een halve meter hoog. De eerste contouren zitten er nu in. Nu is het verder goed nadenken hoe je alles naar voren wil laten komen.” Hij vertelt tussen neus en lippen door dat hij nog niet weet wat voor een kleur het beeld gaat worden. ,,Daar kom je vaak bij het schuren pas achter, wist je dat? Tot nu toe is het grijs. Ik denk dat het zo blijft, maar we gaan het zien. Het kan ook nog bruin of rood worden.” Hij denkt iets later dan 20 februari klaar te zijn met het kunstwerk.